Larry Koonse

Με πυξίδα τη Τζαζ
Στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας τέσσερις φίλοι, ο κιθαρίστας Larry Koonse, ο ντράμερ Joe La Barbera, ο τρομπετίστας Clay Jenkins και ο μπασίστας Tom Warrington, αν και ήταν από τους πολύ γνωστούς μουσικούς της δυτικής ακτής, έβρισκαν μπροστά τους μόνο κλειστές πόρτες. Καμιά εταιρεία δεν δεχόταν να κυκλοφορήσει τις δουλειές που πρότειναν. «Με πείραζε» παραδέχτηκε σε μια συνέντευξή του ο Joe La Barbera, ντράμερ στο τελευταίο και ένα από τα καλύτερα τρίο του Bill Evans, «αλλά θυμάμαι ένα άρθρο που διάβασα για τον McCoy Tyner, ο οποίος όταν άφησε τον Coltrane δεν μπορούσε να υπογράψει συμβόλαιο. Νομίζω ότι κι ο Horace Silver δεν έχει συμβόλαιο με κάποια εταιρεία αυτή τη στιγμή. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε εγώ να στεναχωριέμαι; Τότε ήταν που αποφάσισα ότι δεν έπρεπε να χάνω άλλο το χρόνο μου».

Sean Noonan

Sean Noonan Brewed By Noon: “Stories to Tell” (Songlines)
Το 2003 ο ντράμερ Sean Noonan από τη Μασαχουσέτη, ενώ βρισκόταν στο τέλος μιας περιοδείας στην Ευρώπη παραλίγο να χάσει τη ζωή του σε ένα ατύχημα. Τους μήνες που έμεινε εκτός δράσης με σπασμένα και τα δυο του πόδια, ωρίμασε στο μυαλό του η σκέψη να φτιάξει ένα σχήμα με το οποίο θα δοκίμαζε να συνταιριάξει τις κέλτικες ρίζες του και τους ρυθμούς της Αφρικής, στο υβριδικό πανκ τζαζ ροκ που έπαιζε με το προηγούμενο γκρουπ του, τους Hub.

Andre Canniere

Andre Canniere: “As Of Yet” (Omatic Records)
Μια μεγάλη μερίδα των νέων μουσικών της τζαζ προέρχεται από σπουδές στις διακεκριμένες (και πανάκριβες τουλάχιστον για τα δικά μας δεδομένα) μουσικές σχολές της Αμερικής. Αυτό συμβαίνει και με τον τρομπετίστα Andre Canniere και το πενταμελές γκρουπ του, που όλοι τους είναι απόφοιτοι του Eastman School of Music.