Με δικό του τρόπο ο καθένας καταφέρνουν και οι δύο να φτάνουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Να είναι απίστευτα παραγωγικοί, σε βαθμό που γίνεται πραγματικά πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς πλήρως τη δισκογραφία τους και να παίζουν ασταμάτητα περιοδεύοντας ανά τον κόσμο. Ο Michael Jefry Stevens επιλέγει μικρά, κλασικά σε δομή γκρουπ και ηχογραφεί με πολλές εταιρείες. Αντίθετα τα σχήματα της Satoko Fujii ποικίλουν σε μέγεθος και έχουν συχνά «ανορθόδοξους» συνδυασμούς οργάνων, ενώ οι ηχογραφήσεις της κυκλοφορούν κυρίως από τη δική της δισκογραφική εταιρεία Libra Records.
Δεν ξέρω αν ξεμπέρδεψε για φέτος με αυτά τα CD ο νεοϋορκέζος στην καταγωγή και κάτοικος του Μέμφις πιανίστας Michael Jefry Stevens. Έχει λίγο καιρό μέχρι το τέλος της χρονιάς για να κάνει κάτι ακόμη με κάποιο από τα ούτε λίγο ούτε πολύ 15 σχήματα -αν δεν παρέλειψε κανένα σε όσα αναφέρει στο σάιτ του- με τα οποία δουλεύει.
In Transit λέγεται το ελβετικό κουαρτέτο του Stevens και το “Shifting
Moods” (Konnex) είναι το δεύτερο άλμπουμ που κυκλοφορεί μαζί του. Ως διαδικασία τούτο εδώ το λάιβ στο Moods Jazz Club της Ζυρίχης δεν διαφέρει από το “Moving Stills”, που κυκλοφόρησε πριν από τρία περίπου χρόνια, αφού είτε πάνω στη σκηνή, είτε στο στούντιο, ο πιανίστας και οι τρεις Ελβετοί συνεργάτες του παίζουν μια και έξω αυτοσχέδιες συνθέσεις. Ξεκινώντας σχεδόν κάθε φορά από ένα αφαιρετικό, ατονικό σχεδίασμα του πιάνου, ο Stevens δημιουργεί ένα πλαίσιο οργανωμένης ελευθερίας, που παρακινεί το σαξοφωνίστα Jurg Solothurnmann, τον μπασίστα Daniel Struder και τον ντράμερ Dieter Ulrich, να παρασυρθούν όσο μακρύτερα γίνεται. Στο δρόμο που διανύουν απελευθερώνουν άφθονη ενέργεια, κάπου κάπου όμως μια αόριστη μελωδική φράση τους οδηγεί και σε στιγμές λυρισμού.
Ηχογραφημένο επίσης στη Ζυρίχη και με τη συμμετοχή των δύο εκ των τεσσάρων In Transit στις τάξεις του (εκτός του Stevens παίζει και ο Ulrich), 
το Griffith/Stevens Quartet κινείται σε εντελώς διαφορετικό έδαφος. Το “Only Love”(Artists Recording Collective) περιλαμβάνει δέκα τραγούδια που έχουν αιχμή του δόρατος τη φωνή του μικροσκοπικού (καθ’ ύψος τουλάχιστον) Miles Griffith, που δεν είναι ο τραγουδιστής με τη κοινά αποδεκτή ωραία φωνή, αλλά περισσότερο ένας δεινός περφόρμερ και αυτοσχεδιαστής. Με τα γρυλίσματα, τις βραχνές κορώνες και τη λογοδιάρροια του φρενιασμένου του σκατ, τραβά εξαρχής την προσοχή πάνω του, όπως κάνει κατά κανόνα οπουδήποτε συμμετέχει. Ανάμεσα στους βρυχηθμούς του “Sometimes”, το θεότρελο “Oh Mama” όπου κάνει λογοπαίγνιο με το όνομα Obama, ή το “Lonely Tears” όπου κάποια στιγμή τραγουδάει σαν να κάνει γαργάρα, ακούγεται «παράξενα» όταν στο «Highway Blues” παραμένει στα όρια του στρέιτ μπλουζ και στα “Perfect Dream”, “Borderline” και “Only Love” τραγουδά με συμβατικό τρόπο μια μπαλάντα.
Επί ευρωπαϊκού εδάφους πάντα το “Icicles” (Konnex) είναι η δεύτερη 
εμφάνιση του Stevens με το Eastern Boundary Quartet. Ένα κουαρτέτο κατά το ήμισυ αμερικάνικο, με τον πιο κοντινό συνεργάτη του πιανίστα, τον Joe Fonda στο μπάσο (διατηρούν το Fonda/Stevens Group 25 χρόνια τώρα και παίζουν μαζί σε πολλούς άλλους συνδυασμούς) και κατά το ήμισυ ουγγρικό χάρη στη συμμετοχή του Balazs Bagyi στα τύμπανα και του Mihaly Borbely στο σαξόφωνο. Με την εξαίρεση των δύο πρώτων κομματιών, του “Fish Soup” που εκτυλίσσεται γύρω από μια φάνκι μπασογραμμή του Fonda και της λυρικής μπαλάντας “Icicles”, σε όλο το υπόλοιπο άλμπουμ επιχειρείται η προσέγγιση ανατολής – δύσης. Το γεφύρωμα αυτό αναλαμβάνει στο “Borders” ο Fonda, που με ένα δίλεπτο μονόλογο οδηγεί την ουγγρική φολκ εισαγωγή σε ένα αυτοσχεδιαστικό κρεσέντο γεμάτο με διαφωνίες από τα πλήκτρα του Stevens. Στο “Soft Balkan Wind”, το “Hungarian Jazz Rhapsody” και το “Tansylvania Blues” εμπνέονται ξεκάθαρα από ουγγρικά και βαλκανικά θέματα, με τον Borbely πότε στο σοπράνο και πότε στο ταρογκάτο (ένα πνευστό ρουμανο-ουγγρικής προέλευσης, που βρίσκεται ανάμεσα στο κλαρινέτο και στο σοπράνο σαξόφωνο), ενώ στο “China” η σύγκλιση ανατολής-δύσης φτάνει μέχρι την Κίνα.
Τέταρτη στη σειρά ευρωπαϊκή ηχογράφηση για τον Stevens, το “Dear Jonas” (Konnex), είναι ένα ντούο άλμπουμ του πιανίστα με το Δανό 
κιθαρίστα Jon Hemmersam. Το μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται από δύο εκτενή κομμάτια, τη σουίτα “Amber” σε τρία μέρη και το “Blue Peace” (σε δύο μέρη αυτό), που καθένα τους διαρκεί συνολικά πάνω από είκοσι λεπτά. Και τα δύο φαίνεται να προέρχονται από ελάχιστα γραμμένα μέρη που αποτελούν αφορμές για τους μακροσκελείς, ελεύθερους σε ανάπτυξη διαλόγους ανάμεσα στην ακουστική κιθάρα και το πιάνο. Περισσότερο δομημένα και με πιο συγκεκριμένη μελωδία ακούγονται τα υπόλοιπα δύο κομμάτια, το “Andrea” και ιδίως το “Dear Jonas”, που σε όλη του τη διάρκεια διατηρεί τη μελωδικότητα της μπαλάντας.
Η προσφιλής τακτική της Satoko Fujii να κυκλοφορεί πάνω από ένα CD την ίδια μέρα, έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 12 Σεπτεμβρίου του 2006, όταν εμφανίστηκαν ταυτόχρονα 4 άλμπουμ της, από 4 διαφορετικές εταιρίες και καθένα με μια διαφορετική big band. Σχετικά πιο συγκρατημένη … φέτος η πιανίστα από το Τόκιο, στις 19 Ιουλίου άρχισε να διαθέτει μέσω της Libra Records 3 καινούριες δουλειές της. Επιθυμία της αυτή τη φορά ήταν να κάνει ένα δώρο στο σύντροφό της και στη μουσική και στη ζωή, τον τρομπετίστα Natsuki Tamura, για τα εξηκοστά του γενέθλια, το λεγόμενο kanreki στην Ιαπωνία, όταν δηλαδή κάποιος συμπληρώσει έναν πλήρη κινέζικο ζωδιακό κύκλο (που περιλαμβάνει 5 eto, τους μικρότερους κύκλους που διαρκούν 12 έτη).
“Eto” ονομάζεται και το άλμπουμ της με τη δεκαπενταμελή Orchestra New York, την πιο παλιά από τις τέσσερίς της big band (οι άλλες τρεις έχουν έδρα το Τόκιο, το Κόμπε και τη Ναγκόγια αντίστοιχα), που υπάρχει από το 1997 και στην οποία συμμετέχουν πολλοί σημαντικοί σολίστες όπως ο Ellery
Eskelin, o Chris Speed, o Herb Robertson και o Joe Fiedler. Κεντρικό κομμάτι του CD είναι η ομώνυμη σουίτα που ανάμεσα στην εισαγωγή και τον επίλογό της περιλαμβάνει 12 σύντομα μέρη, σε καθένα από τα οποία ένα όργανο αναπαριστά ηχητικά κάποιο από τα ζώα του ζωδιακού κύκλου. Έτσι στο “Rat” το κλαρινέτο του Chris Speed αποδίδει τo γοργό, νευρικό τρέξιμο του αρουραίου, στο “Ox” το τρομπόνι του Joey Sellers ακολουθεί την αργή γαλήνια κίνηση του βοδιού, στο “Horse” το βαρύτονο του Andy Laster δίνει τον περήφανο καλπασμό του αλόγου, στο “Snake” η τρομπέτα με σουρντίνα του Tamura μιμείται το απειλητικό σύρσιμο του φιδιού κι ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια είναι μεγαλύτερης διάρκειας και αναδεικνύουν περισσότερο την ενορχηστρωτική ικανότητα της Fujii, με σύνθετη γραφή, συνεχείς αλλαγές και επιβλητικές εξάρσεις, ιδίως στο “Stroll” που ακούγεται σαν επένδυση επικής κινηματογραφικής ταινίας.
Ένα κεντρικό θέμα, αυτή τη φορά το νερό, υπάρχει και στην ιδέα του “Watershed”, που είναι το δεύτερο άλμπουμ του Min–Yoh Ensemble. 
Ενός κουαρτέτου με παράδοξη μορφή (πιάνο, ακορντεόν, τρομπόνι, τρομπέτα) που συνδέεται με τη γιαπωνέζικη παράδοση, εξ ου και η ονομασία του, η οποία στα γιαπωνέζικα σημαίνει φολκ μουσική. Αν και απουσία μπάσου και ντραμς στο σύνολο αυτό το αναμενόμενο είναι να στηρίζεται περισσότερο στην παρτιτούρα, η γραφή ακούγεται συχνά πολύ χαλαρή και το όλο άκουσμα επικεντρώνεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό. Το τρομπόνι του Curtis Hasselbring και η τρομπέτα του Tamura δίνουν συχνά τον ήχο της ροής και της κίνησης του νερού, με τη συνοδεία του ακορντεόν της Andrea Parkins που βρίσκεται σε συνεχή διάλογο μαζί τους και της Fujii που παίζει μινιμαλιστικές γραμμές, σκόρπια ακόρντα ή τσιμπά τις χορδές του πιάνου.
Η Fujii, ο Tamura και δύο γάλλοι μουσικοί, ο τρομπετίστας Christian 
Pruvost και ο ντράμερ Peter Orins απαρτίζουν το πρωτοεμφανιζόμενο κουαρτέτο Kaze. Ένα ακόμη γκρουπ με περίεργο συνδυασμό οργάνων που το ντεμπούτο του “Rafale” ηχογραφήθηκε ζωντανά στην Κρακοβία στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Σοπέν. Το “Noise Chopin” αποδίδει χαρακτηριστικά το όλο κλίμα του άλμπουμ, που επιχειρεί ένα συνδυασμό στοιχείων της κλασικής μουσικής με το θόρυβο. Έτσι στις έξι συνθέσεις του άλμπουμ (εκ των οποίων οι τρεις ανήκουν στον Evans) υπάρχουν αρκετές γαλήνιες και λυρικές στιγμές, αλλά και περιπετειώδεις στα όρια του θορύβου και της κακοφωνίας αυτοσχεδιασμοί.
επαφές: www.michaeljefrystevens.com, http://www2s.biglobe.ne.jp/~Libra/
Jazz & Tzaz, Δεκέμβριος 2011
ΦΡΑΣΕΙΣ / PHRASES 