Bruno Råberg

Δομημένη ελευθερία
Συνέντευξη του μπασίστα Bruno Råberg με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του καινούριου του δίσκου “Lifelines”
Μια υποτροφία που τον έφερε στο New England Conservatory της Βοστόνης, στάθηκε η αφορμή για το σουηδό μπασίστα Bruno Råberg να ξεκινήσει τη σπουδαία, αν και όχι στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, ακαδημαϊκή και καλλιτεχνική του καριέρα στην Αμερική. Σαν δάσκαλος δουλεύει εδώ και πάνω από 20 χρόνια στο Berklee, σαν σέσιονμαν έχει συνεργαστεί με δεκάδες μεγάλα ονόματα (Jerry Bergonzi, Sam Rivers, Bob Moses, Mick Goodrick, Bob Mintzer, John Medeski) και σαν ηγέτης έχει ηχογραφήσει 6 εξαιρετικά άλμπουμ.

Travis Sullivan’s Bjorkestra

Μια… Big Band Bjork
Travis Sullivan’s Bjorkestra: “Enjoy!” (Koch Records)
Ο παραμυθένιος κόσμος της Bjork δίνει όλο και συχνότερα υλικό προς επεξεργασία στα χέρια των μουσικών της τζαζ. Ο Greg Osby (“All Neon Like”), o Jason Moran (“Joga”), o Dave Douglas (“Unison”), o Yaron Herman (“Army of Me”), o Marcin Wasilewski (“Hyperballad”) και ο Larry Goldings (“Cocoon”) είναι μερικοί μόνο από αυτούς που έχουν ηχογραφήσει συνθέσεις της. Ο σαξοφωνίστας Travis Sullivan προχώρησε πολύ πιο πέρα από το να διασκευάσει κάποιο μεμονωμένο τραγούδι της. Έφτιαξε την 18μελή Bjorkestra, που το ρεπερτόριό της αντλείται αποκλειστικά από τα τραγούδια της Ισλανδής δημιουργού και κυκλοφόρησε το “Enjoy!”.

Depart

Depart: “Mountain Messenger” (ACT)
Τρεις μουσικοί που έχουν περάσει από τις τάξεις της Vienna Art Orchestra, ο αυστριακός σαξοφωνίστας Harry Sokal (το παλιότερο αυτή τη στιγμή μέλος της) και οι ελβετοί Heiri Kanzig (μπάσο) και Jojo Mayer (τύμπανα), αποτελούν τους Depart. Ένα πάουερ τρίο που αντί των πειραματισμών και της ευρωπαϊκής ματιάς της θρυλικής ορχήστρας προτιμά το δυναμικό, τραχύ παίξιμο και το σκληρό σουινγκάτο ρυθμό με μόνιμη αναφορά τις σταθερές αξίες της μαύρης μουσικής.

Elio Villafranca

Elio Villafranca Quartet: “The source in between” (Ceiba Tree Music)
Πηγή για τον κουβανό Elio Villafranca είναι φυσικά η μουσική της πατρίδας του όπως και οι κλασικές του σπουδές κι ακόμη τα δέκα και πλέον χρόνια που ζει στην Αμερική, μέσα στα οποία καθιερώθηκε σαν session πιανίστας, παίζοντας με μουσικούς όπως ο Pat Martino, η Jane Bunnett και ο Sonny Fortune. Αυτά είναι και τα βασικά συστατικά που ορίζουν το ύφος στις προσωπικές του δουλειές. Πολύπλοκες αρμονίες και καθαρή ποστ-μποπ κίνηση προς τα μπρος, με το ρυθμικό της υπόβαθρο να βρίσκεται πολύ συχνά στη λατινική Αμερική.

Eric McPherson

Eric McPherson: “Continuum” (Smalls Records)
Βέρος νεοϋορκέζος ο Eric McPherson μεγάλωσε κυριολεκτικά μέσα στη τζαζ. Πήρε το όνομά του προς τιμήν του Eric Dolphy και νονός του ήταν ο γνωστός μπασίστας Richard Davis. Πριν ακόμη πάει σχολείο είχε εξομολογηθεί στον οικογενειακό φίλο Elvin Jones ότι ήθελε να γίνει ντράμερ, στα οκτώ του εξασκούνταν σε ένα σετ του Charles Moffett και γρήγορα ξεκίνησε να παίζει στους δρόμους με έναν παιδικό του φίλο, τον σαξοφωνίστα Abraham Burton. Το μεγάλο σχολείο όμως γι αυτόν ήταν τα μαθήματα που πήρε από τον Jackie McLean και η πολύχρονη συνεργασία του με τον μεγάλο σαξοφωνίστα και λίγο αργότερα η συμμετοχή του στο γκρουπ του Andrew Hill.

Carolyn Hume

Carolyn Hume: “Gravity and Grace” (Leo records)
Ο κόσμος της βρετανίδας Carolyn Hume στοιχειώνεται απ’ το σκοτάδι, τη μοναξιά, τις απουσίες, τ’ απομεινάρια του πόθου. Βραδυκίνητες, θλιμμένες μελωδίες με λίγες νότες κι ακόμα λιγότερα στολίδια, βγαίνουν σπαρακτικά από τα πλήκτρα της με ελάχιστη ή και καμιά συνοδεία. Η μόνη παρέα στις προηγούμενες δουλειές της ήταν τα τύμπανα του Paul May, που έκαναν κι αυτά παύση στο “Solo Piano Works” πριν από δύο χρόνια.